شکلی از نقاشی است که در آن رنگدانه های رنگ با آب مخلوط و روی سطوحی مثل کاغذ یا مقوا کشیده میشوند. آبرنگ از ترکیب رنگدانه و ماده چسبنده محلول در آب (معمولاً صمغ عربی) تولید میشود این نوع نقاشی به خاطر لطافت، شفافیت و درخشندگی رنگ ها مشهور است و بسیاری از هنرمندان بزرگ از آن بهره برده اند.

از ویژگی های مهم آبرنگ میتوان به خشک شدن سریع، توانایی ترکیب رنگها به صورت شفاف و ظریف، و امکان خلق آثار هنری زیبا با صرف زمان کمتر اشاره کرد. نقاشی آبرنگ بر خلاف بسیاری از رنگها با افزودن آب روشن تر و شفاف تر میشود و نه با اضافه کردن سفید.

تکنیک های مختلفی برای نقاشی با آبرنگ وجود دارد که برخی مهم ترین آنها عبارتند از:

خیس در خیس: کاغذ کاملاً خیس است و رنگ با آب روی آن حرکت میکند و اثرات طبیعی ایجاد میشود.

قلم موی خشک: رنگ روی کاغذ خشک و قلم مو کم آب است، که خطوط تیز و جزئیات واضح تولید میکند.

استفاده از نمک، الکل، مشما، پاشیدن رنگ، استفاده از قلم موهای خشک و اسفنج، و تکنیک های خاصی مثل خراشیدن رنگ و چسب نیز متداول اند.

برای نقاشی آبرنگ نیاز به کاغذ مناسب، قلم موهای مویی در سایزهای مختلف، رنگ های آبرنگ به صورت تیوپی یا قرصی و آب کافی هست. در نقاشی آبرنگ معمولاً از روشن ترین رنگ ها آغاز شده و به تدریج رنگ های تیره تر افزوده میشوند تا جلوه و شفافیت حفظ شود.

در نهایت، نقاشی آبرنگ هنری است که به کنترل میزان آب و رنگ نیاز دارد و تلفیق کنترل و رهایی هنرمندانه رنگ و آب، زیبایی های خاص این هنر را پدید می آورد.