علم گوهر شناسی

گوهر شناسی علمی است که به شناسایی سنگ های قیمتی طبیعی و مصنوعی می پردازد. این علم با دانش سنگ شناسی و کانی شناسی سرو کار دارد. سنگ های قیمتی غالبا بر اساس ساختار کریستالی، وزن مخصوص، ضریب شکست و دیگر متغیرهای بصری مانند پلئوکرویسم (پدیده ای بصری به معنای چند رنگی است. بدین معنا که زمانی که سنگ در موقعیت های متفاوت نوری قرار بگیرد رنگ های مختلفی از خود متصاعد می سازد.) طبقه بندی می شود. همچنین متغیر فیزیکی سختی سنگ نیز توسط مقیاس موس اندازه گیری می شود.

آموزش ابتدایی جواهر شناسی برای جواهر سازان و سنگ شناسان به قرن نوزدهم میلادی بر می گردد. پس از اینکه انجمن بین المللی طلاسازی بریتانیای کبیر (NAG) یک کمیته جواهر شناسی را در سال ۱۹۰۸ برای این هدف پایه ریزی کرد، تفکر اولین مدرک تحصیلی در زمینه جواهر شناسی نیز شکل گرفت. این کمیته تبدیل به انجمن گوهر شناسی بریتانیای کبیر شد. پس از آن، یک موسسه خیریه آموزشی با مدرک و ساختار معتبر مباحث مربوط به جواهر شناسی را در سرتاسر جهان به علاقه مندان آموزش داد. اولین شخصی که موفق به اخذ مدرک جواهر شناسی از موسسه Gem A شد در سال ۱۹۲۹ رابرت شیپلی بود. این فرد همان کسی است که بعدها موسسه جواهر شناسی و انجمن گوهر شناسی امریکا را تأسیس کرد.

اولین آزمایشگاه کاربردی گوهر شناسی که به داد و ستد جواهرات نیز پرداخت در لندن در سال ۱۹۲۵ پایه ریزی شد. در این مرکز، فن آوری به روز کشت مروارید و توسعه پیشرفته ساخت یاقوت سرخ و کبود آزمایشگاهی به فعلیت درآمد.

امروزه در سراسر جهان تعداد بیشماری آزمایشگاه های گوهر شناسی است که نیاز به وسایل پیشرفته و تجربیات گرانبها دارند تا بتوانند خود را با تغییرات و پیشرفت های جدید مانند روش بهبود سازی گوهرها، روش های جدید ساختن سنگ های قیمتی مصنوعی و موضوعات دیگر، به روز نگه دارند. در جهان امروز شیوه کار گوهر شناسی متفاوت شده است. بدین صورت که غالب کارشناسان حرفه ای گوهر شناسی و خریداران سنگ های قیمتی معمولا از آزمایشگاه های سیار استفاده می کنند. بدین معنی که وسایل و تجهیزات مورد نیاز خود را در درون یک کیف قابل حمل، جابجا می نمایند.

2 دیدگاه

به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.